Każda inwestycja powinna zostać poprzedzona odpowiednią analizą, mającą na celu zminimalizowanie ewentualnego ryzyka oraz maksymalizację potencjalnych zysków. Poznaj dwie najpopularniejsze metody analizy, które pomogą Ci uczynić proces selekcji inwestycji bardziej przemyślanym oraz ułatwią wybór aktywów, w które warto zainwestować.

Czym jest analiza fundamentalna?

Najprostsza definicja analizy fundamentalnej określa ją jako analizę opartą na kondycji gospodarki czy spółki. Składa się z pięciu etapów, które przybliżone zostaną poniżej. Zazwyczaj stosuje się ją do inwestycji o długim horyzoncie czasowym, tak więc przejście przez poniższe etapy zalecane jest dla inwestorów planujących ulokowanie swojego kapitału w dłuższym okresie.

5 etapów analizy fundamentalnej
  • Analiza makroekonomiczna – Wiąże się z oceną atrakcyjności danego rynku finansowego. Wykonując ją, należy wziąć pod uwagę sytuację polityczną danego państwa, jego ogólną sytuację ekonomiczną oraz takie czynniki gospodarcze jak: kurs waluty, wysokość inflacji, dochód narodowy, stan budżetu, czy też stosunek zatrudnienia do bezrobocia.
  • Analiza sektorowa – Podczas tego etapu zapada decyzja o inwestowaniu w dany sektor gospodarki oraz obserwacja spółek do niego należących. Chodzi tu o sprawdzenie, który sektor oferuje najlepsze możliwości inwestycyjne. W oparciu o zmiany w trendzie rozwoju branży i dochód narodowy, jaki wytwarza ona na tle innych gałęzi przemysłu, można oszacować potencjalne ryzyka oraz szanse związane z inwestowaniem w spółki tego sektora.
  • Analiza sytuacyjna – Na tym etapie analizowane są konkretne spółki składające się na dany sektor. Innymi słowy, celem jest określenie tego, jak dana spółka zachowuje się na tle całej branży i jaka jest jej pozycja na rynku. Przykładami tego, na co należy zwrócić tutaj uwagę są informacje praktyczne, takie jak: cele danego przedsiębiorstwa na najbliższe lata, identyfikacja jego profilu działalności oraz określenie jego silnych cech, słabości, szanse jakie tworzy oraz zagrożeń związanych z jego profilem działalności. Ostatnie cztery czynniki tworzą analizę pomocniczą SWOT (Strengths, Weaknesses, Opportunities, Threats).
  • Analiza finansowa – Nie należy zapominać, że w ostatecznym rozrachunku inwestowanie ma przede wszystkim przynieść zysk. W dużym skrócie, analiza finansowa ma pomóc w oszacowaniu obecnej wartości spółki i jej zdolności do generowania przyszłych zysków. Podstawową metodą jest tu zbadanie 3 sprawozdań finansowych: Rachunku Zysków i Strat (przychody jakie generuje firma i koszty jakie ponosi w swojej działalności w danym okresie oraz jej końcowy wynik finansowy), cash flow’u (rejestrowany ruch gotówki w firmie, obejmujący wpływy i wydatki oraz ukazujący, jak przedsiębiorstwo zarządza swoimi środkami), oraz bilansu (sytuacja majątkowa przedsiębiorstwa w określonym czasie, na którą składają się aktywa i pasywa).
  • Wycena akcji – Przed zainwestowaniem w spółkę, w ostatecznym podjęciu decyzji może pomóc określenie tzw. wartości wewnętrznej danej akcji. Jako że istnieją różne źródła dochodu z tytułu posiadania akcji, należy zwrócić uwagę na chociażby poziom dywidendy, czy też zmiany ceny akcji podczas danego okresu. Przed ustaleniem wartości wewnętrznej akcji należy zdyskontować zakładane dochody spółki, które mają mieć miejsce w przyszłości. Działanie to pozwoli na wyznaczenie ich aktualnej wartości, a suma zdyskontowanych dochodów z tytułu posiadanych akcji wyznaczy natomiast wartość wewnętrzną akcji.
Czym jest analiza techniczna?

Najłatwiej analizę techniczną opisać można jako analizę opartą na informacjach dostępnych na wykresie ceny. Analiza ta oparta jest na trzech filarach, przybliżonych poniżej. Tak jak analiza fundamentalna odpowiada na pytanie “W co inwestować?”, analiza techniczna odpowiada na pytanie “Kiedy to robić?”. Filary, o których mowa to:

  • Rynek dyskontuje wszystko – Ten filar zakłada, że nie trzeba badać czynników wpływających na cenę instrumentu lub dociekać przyczyn spadków lub wzrostów. Dlaczego? Ponieważ zachowania cen odzwierciedlają zmiany w relacjach popytu i podaży, więc każdy czynnik mający wpływ na cenę jest już w niej uwzględniony. Wynika to z przekonania, że poziom ceny rynkowej wiąże się z uwzględnieniem wszystkich dostępnych informacji dotyczących danego instrumentu, jego emitenta (np. to czy notuje on dobre wyniki finansowe), a także uwarunkowań gospodarczych, politycznych oraz sytuacji mikro i makroekonomicznej (tutaj przykładem mogą być chociażby decyzje banku centralnego, wskaźniki wzrostu gospodarczego, inflacji lub bezrobocia). Ceny aktywów z miejsca dostosowują się do każdej nowej informacji, która się pojawia, tak  aby odzwierciedlić możliwie najbardziej aktualny stan.
  • Ceny poruszają się w trendach – Zgodnie z tym założeniem przez dany okres ceny aktywów poruszają się w konkretnym kierunku. Taka sytuacja nazywana jest trendem. Rozpoznanie trendu pozwala na określenie tego jaka transakcja będzie najbardziej korzystna (kupno czy sprzedaż). Należy jednak pamiętać, że istnieje wiele zmiennych determinujących utrzymanie trendu lub jego odwrócenie.
  • Historia się powtarza – Podczas analizowania wykresów, można w nich znaleźć formacje, czyli powtarzające się wzory. Z racji faktu, że w określonych sytuacjach zachowania ludzkie ulegają powtarzalności, badanie trendów z przeszłości może być wykorzystane do prognozy zachowań w przyszłości. Dlatego też zbiorcze zachowania inwestorów na danym rynku powtarzają się według określonych schematów.

Analiza fundamentalna opiera się na badaniu kondycji gospodarki i spółek, skupiając się na aspektach makroekonomicznych, sektorowych, sytuacyjnych, czy też finansowych. Natomiast analiza techniczna skupia się na wykresach cen, uwzględniając takie założenia jak to, że rynek uwzględnia wszystkie dostępne informacje, ceny podlegają trendom, a historia się powtarza. Obie analizy są istotnymi narzędziami przy selekcji aktywów i podejmowaniu decyzji inwestycyjnych. To, która z nich sprawdzi się bardziej zależy od indywidualnych planów inwestycyjnych.

Połączenie obu analiz

Jeżeli inwestor nie ma pewności który rodzaj analizy wybrać, możliwe jest wzięcie pod uwagę obu z nich. Niektóre spółki mogą jawić się jako dobra inwestycja dopiero dopiero po połączeniu elementów obu technik. Metoda ta polega to na początkowym wyselekcjonowaniu spółek spełniających takie kryteria analizy fundamentalnej jak stopa wzrostu rocznych przychodów, czy też wysokość stopy dywidendy, a następnie przeanalizowanie informacji płynących z ich wykresu ceny, w oparciu o wyżej wspomniane filary.

Przykłady podane w tym artykule stanowią jedynie pewne przybliżenie schematu, który może zostać wykorzystany przy podejmowaniu decyzji inwestycyjnych. Bez względu na dobór analizy, kluczem do tego, aby okazała się ona w jakimkolwiek stopniu pomocna jest jej rzetelne wykonanie.